RULLUMBULL

HORFIÐ SAKLEYSI.
‘I dökkum skúmaskotum hugans eru hræðilegar hugsanir.
Hugsanir sem ásækja mig líkt og draugur sem á einhverju ólokið í þessari veröld.
‘Eg reyni að bægja þeim frá mér en þær koma alltaf aftur.
Lítið barn sefur sakleysislega, hann kemur og tekur frá því sakleysið.
Eyðileggur sál þess og það er djúpt tómarúm í hjarta þess.
Grimmur heimurinn skilur barnið ekki.
Enginn veit hve kvalið barnið er né hve hrottalegt það er fyrir það að dreyma.
Hann tók burt sakleysið og skildi eftir rotnandi sál.

Taktu mig, já, aha,
taktu mig
tak-taktu mig
tak-taktu mig
tak-taktu mig einu sinni enn

Hann: Strjúktu og kitlaðu holdið bert,
sýndu og sannaðu hver þú ert
Hún: Snertu mig varlega blítt og létt
fikraðu þig áfram jafnt og þétt
Hann: Komdu mér til eins vel og þú getur
það er engin önnur sem að kann það betur
Hún: Ég sne